In aanloop naar Challenge Roth doet Thomas Naasz mee aan de DUIN Triathlon Almere. Een heerlijke wedstrijd waarin hij goed gas geeft om het gat naar zijn tegenstander te dichten.
“Net als vorig jaar heb ik er weer voor gekozen om tijdens het DUIN triathlon weekend op zaterdag te jureren en op zondag zelf deel te nemen aan de OD. Zaterdag als jury was best een lange en pittige dag. Ik heb geprobeerd om mezelf zo goed mogelijk te verzorgen. Dus veel drinken en in de schaduw blijven waar mogelijk. Op de startlijst had ik Omar Brons al zien staan. Omar is op deze afstand normaal gesproken veel te snel voor mij. Een tweede plaats leek mij vooraf dus het hoogst haalbare. Nina was op de zondag jury en ging al vroeg met de auto naar DUIN. Daardoor kon ik mijn triathlon spullen bij haar in de auto gooien en zonder bagage naar DUIN infietsen. De condities waren eigenlijk ideaal voor een dagje triathlon.
Na de start zag ik direct 1 zwemmer hard wegzwemmen. ‘Dat zal Omar wel zijn’, dacht ik. Richting de eerste boei zwom ik in de eerste achtervolgende groep. Ik kon het tempo goed volgen en besloot krachten te sparen tijdens het zwemonderdeel. Af en toe nam de kopzwemmer (Carlo van den Bergh) een wijde lijn en ik de rechte lijn. Maar we kwamen weer samen bij de volgende boei. Tegelijk kwamen we uit het water en daar hoorde ik dat we al 2 minuten achterstand hadden op Omar.
Carlo zijn wissel was beter dan die van mij en hij stapte (achter Omar) als tweede op de fiets. In de eerste ronde kon ik mijn beoogde vermogen van 320 Watt rijden en het gat dichten met Carlo. Op de terugweg naar het keerpunt haalde ik Carlo in. Het keerpunt voor de volgende ronde is erg krap en de afgelopen jaren ben ik altijd links uitgeklikt om geen risico te nemen. Deze keer lukt het niet om gelijk in te klikken waardoor Carlo kans ziet om me voorbij te rijden. Ik blijf een op 12 meter achter Carlo rijden omdat we toch hetzelfde tempo rijden. In de tweede ronde zie ik de ene keer 270 Watt en even later weer 330 Watt. Dat rijdt ook niet lekker dus in de derde ronde geef ik flink gas en rij tot aan het keerpunt volle bak.
Als ik daar draai zie ik dat Carlo niet kon volgen en vanaf dat moment kan ik me volledig focussen op mijn eigen gevoel en vermogen. Redelijk aan de limiet trap ik de vierde ronde door, maar kom nog steeds met 4 minuten achterstand op Omar van de fiets af.
Tijdens het lopen pak ik een pittig tempo op dat nog net goed voelt. Ik klok 3:45 op de km en kom in een lekker ritme. Eenmaal bij de heen en weer lus zie ik dat Omar al weer richting finish loopt terwijl ik nog de lus moet lopen. Dat is een flink gat. Ik wil mezelf een goede intensieve prikkel geven en besluit mijn tempo door te lopen.
Bij doorkomst na de eerste ronde hoor ik dat ik inloop op Omar, maar zijn voorsprong is natuurlijk veel te groot om dicht te lopen. Ik blijf de volledige 10 km steady tempo houden, ik kom per ronde dichterbij en finish uiteindelijk als 2e op 1:21 van Omar en als 1e H40. Eindtijd: 1:59:22.”
