Sabine Spreen begint haar nieuwe OCR serie met twee uitdagingen; zichzelf opnieuw kwalificeren voor het EK en luisteren naar haar eigen lichaam. De combinatie is echter niet altijd makkelijk.
Sabine Spreen begint haar nieuwe OCR serie met twee uitdagingen; zichzelf opnieuw kwalificeren voor het EK en luisteren naar haar eigen lichaam. De combinatie is echter niet altijd makkelijk.“Met een nieuwe race serie voor de boeg, mijzelf opnieuw proberen te kwalificeren voor het EK (om mijn titel te verdedigen) én vooral luisteren naar mijn lichaam, stond ik halverwege maart aan de start van de eerste run van een nieuw Obstacle course racing (OCR) seizoen.
Ösnabruck was voor het eerst ‘the place to be’. Een nieuwe internationale competitie waarbij er voor het eerst prijzengeld verdiend kon worden en met hopelijk nog meer snelle en goede tegenstanders. Voor mij persoonlijk een mooie kans om te kijken waar ik sta, wat gaat goed en waar ik nog aan moet werken. Koud was het gelukkig niet, maar kramp lag op de loer. Gedurende de gehele run lag ik dik op kop. Dankzij de PRO compressie kousen hielden mijn kuiten het lang vol, maar uiteindelijk sloeg de kramp aan het eind van de run toch toe. ‘Daar gaat mijn eerste plaats’, dacht ik. Gelukkig was ik op de obstakels beter dan de andere dames. Al strompelend naar de finish heb ik het hoogste podium behaald!
Ook in Nijmegen mocht ik mij bewijzen. Helaas kwam er een dikke kink in de kabel; vanwege mijn auto-immuun ziekte werd ik opgenomen in het ziekenhuis. Dankzij mijn goede conditie herstel ik gelukkig snel, maar een optimale voorbereiding is het zeker niet. Tijdens de run hielden mijn kuiten het verbazingwekkend goed uit. Het voelde goed en aan het eind kon ik nog versnellen. Volgens mij heb ik de 19km OCR met +/- 50 obstakels nog nooit zo snel afgelegd. Waar die energie boost ineens vandaan kwam weet ik niet, maar het smaakte naar meer! Wederom mocht ik het hoogste podium betreden.”
